INFORMACJA DLA RODZICÓW DZIECI NOWO PRZYJETYCH DO PRZEDSZKOLA

Mamusiu, tatusiu!

• Proszę pokaż mi mój znaczek w szatni i sprawdzaj czy go pamiętam.

• Chcę być samodzielny, sam ubierać i zdejmować buciki.

• Potrafię już myć rączki, w domu też będę to robił sam,

• Ty będziesz tylko sprawdzał czy dobrze to zrobiłem.

• Pomóż mi zapamiętać trzy czarodziejskie słowa:

• PROSZĘ, DZIĘKUJĘ, PRZEPRASZAM.

 

 

Mamo! Tato! Właśnie zostałem przedszkolakiem i potrzebuję waszego wsparcia:

 

1. Przed wyjściem do przedszkola

Stwórzcie poranny rytuał, da mi on poczucie bezpieczeństwa. Może to być wspólna pięciominutowa zabawa, wysłuchanie lub zaśpiewanie ulubionej piosenki, a może opowiecie mi historię o tym jak Wy chodziliście do przedszkola?

2. W szatni przedszkolnej

Spróbujcie żegnać się ze czule, ale szybko. Wiem, jakie to trudne, ale postarajcie się uodpornić na moje łzy. Pamiętajcie, że one są moim sposobem na stres i rozstanie. Zwykle jednak szybko zapominam o smutku. Pamiętajcie, że Wasze zdenerwowanie i niepewność wyczuje natychmiast a wtedy … będę protestować jeszcze głośniej. Wymyślmy razem, co mogę zabrać do przedszkola, co doda mi odwagi i pocieszy.

3. Zawsze dotrzymujcie danego słowa

Jeżeli obiecujecie, że będziecie w pobliżu, bądźcie tam i nigdzie nie odchodźcie. Zawsze mówcie mi, co zamierzacie. Jeśli będziecie chcieli wyjść z przedszkola powiedzcie mi o tym, nawet jeśli wiecie, że się rozpłaczę. Nie martwcie się, jest ze mną Pani wychowawczyni, która na pewno mnie przytuli. Jeśli będziecie chcieli powiedzieć mi, o której mnie odbierzecie, to nie mówcie, że będziecie za trzy godziny, bo ja nie wiem ile to jest. Lepiej jak usłyszę, że przyjdziecie po obiedzie, po odpoczynku, po podwieczorku. I nigdy się nie spóźniajcie. Nie chcę pomyśleć, że zapomnieliście o mnie.

4. Rozmawiajcie pozytywnie o przedszkolu

Pamiętajcie, że wszystko, co mówicie na temat przedszkola wpływa na to jak w nim się czuję. Wiem, że macie prawo do przeżywania własnych emocji - ale to są sprawy dorosłych. Ja jestem dzieckiem i bardzo chciałbym słyszeć jedynie spokojne i pełne szacunku opinie. Motywujcie mnie do przedszkola w sposób pozytywny – podkreślając często ile już udało mi się osiągnąć. Opowiedzcie najbliższym o moich sukcesach (najlepiej przy mnie) - ale nie koloryzujcie.

5. Odbiór dziecka z przedszkola

Dbajcie o dobrą komunikację z moimi wychowawcami. Osoby opiekujące się mną powinny znać moje mocne i słabe strony oraz kłopoty, z jakimi właśnie się borykam. Pytajcie nie tylko o czy zjadłem obiad, ale jakie poczyniłem postępy, czy nawiązuję kontakty z rówieśnikami, w jakim stopniu jestem samodzielny. 
Nigdy nie porównujcie mnie do innych dzieci. Nie ma reguły, co do czasu trwania i przebiegu adaptacji. Mam prawo przechodzić ją tak,  jak przechodzę.

6. Samodzielność

Pomóżcie mi stać się samodzielnym przedszkolakiem. Bądźcie cierpliwi, kiedy będę długo  sam się ubierał, zakładał i wiązał buty, jadł samodzielnie posiłek czy radził sobie w toalecie. Bądźcie przy mnie i wspierajcie mnie, ale nie wyręczajcie w tych czynnościach. Za rok będziecie wspominać moje pierwsze kroki w przedszkolu patrząc na to jaki jestem samodzielny i ile już umiem !!!

 

Wyprawka dla dzieci 3 - letnich

 

• śliniaczek (będzie zakupiony dla dzieci w przedszkolu);
• teczka na prace plastyczne zapinana na gumkę - podpisana (naucz malucha otwierać i zamykać teczkę);
• worek ze strojem gimnastycznym (bluzka, spodenki) - podpisany (pokaż dziecku jego worek gimnastyczny wraz ze strojem, ułatwi mu to odnalezienie swoich rzeczy na krzesełku);
• fartuszek do malowania farbami - podpisany;
• piżama - podpisana (pokaż dziecku piżamę, łatwiej będzie mu ją rozpoznać na leżaku);
• dodatkowe ubranie na szatnie (majtki, rajstopy, skarpetki, spodenki, bluzka);
• buty na zmianę (do chodzenia po przedszkolu);
• szczotka do włosów dla dziewczynek - podpisana.
   

 Drodzy Rodzice!

 

Ze względu na sprawność rączek maluszków prosimy nie zakładać im bucików ze sznurowadłami. Już teraz możecie im pomóc w dążeniu do samodzielności ucząc jak zapinać buciki na rzep. Najwygodniejsze dla maluszka będzie ubranie, które sam z łatwością zdejmie np. podczas korzystania z toalety. Klamry, szelki, paski, guziki tylko utrudniają mu usamodzielnienie się, często są powodem płaczu i braku wiary we własne umiejętności.